Record zeebaars IJmuiden

Record zeebaars IJmuiden

Een avontuur waarvan je als visser eigenlijk alleen maar kunt dromen. Net terug van vakantië, daar geen hol gevangen, en dan thuis maar ‘even’ het hengeltje gepakt en even proberen. Eigenlijk niet eerlijk, veel te weinig uren gemaakt maar op deze dag viel alles samen. Juiste moment van het tij, niet te helder, niet te troebel, het windje net niet te hard, net niet te zacht. De zon net goed, genoeg stroming, m’n kunstaasje (Zenith Z-Claw), m’n kapsel. Alles klopte.

Na een uurtje daarvoor de zeebaars van m’n leven verspeeld te hebben om vervolgens wat kleinere zeebaarzen te vangen, balend van die eerste vis. Die echt grote, de kans waarvan je weet dat je die de komende paar jaar niet meer gaat krijgen. Tegen alle viswetten in gebeurde het omgekeerde.

Uit het niets, na een tijdje geen aanval meer te hebben gekregen, een grote donkere kop en het water dat explodeerde. Er ging maar een ding door m’n hoofd en dat was: NIET WEER verspelen! Al moest ik ervoor zwemmen, deze waanzinnige revanche, die je normaal gesproken jaren later pas weer krijgt, moest en zou door mij gewonnen worden.

Een hart dat tot midden op zee te horen was, trillende beentjes, zweet, pijn in m’n rug, maar vandaag werd het alsnog mijn dag! Natte voeten, schepnet stuk, broek gescheurd, maar wat een monster ligt er voor me. Ken je zo’n dikke zalm die je altijd bij de Carrefour in Frankrijk ziet liggen, daar deed het me aan denken. Echter was deze levend en keek hij me boos, heel boos aan. Heel even mocht ik met hem op de foto, lucky me! Overigens had ik ook nog het geluk dat Matthijs even verderop aan het vissen was en foto’s kon nemen. Thanks Matthijs!

79 centimeter tikte de vis aan, de magische 80 grens blijft gelukkig nog een uitdaging de komende jaren. We hebben de vis niet gewogen, maar ik schat het gewicht zo rond de 6 kilo of meer. Zo’n dikke zeebaars ga ik waarschijnlijk in mijn hele leven niet meer vangen. Wat een enorm monster. Dat dit in onze zee zwemt is magisch. Een vis van zo’n 25 jaar oud en die (hopelijk) nog voor veel nieuwe aanwas van zeebaars gaat zorgen in de toekomst.

Het geluk om zo’n vis te mogen vangen is niet te beschrijven. De adrenaline giert een dag later nog door m’n lichaam als ik de film van het oppervlakte geweld in m’n hoofd opnieuw afspeel. Jaren later zal ik me deze dag, dit monster van de zee, nog herinneren. En dat gewoon op een doordeweekse middag met m’n netje en m’n hengeltje.

Ik voel me zowel bezwaard als vereerd, maar deze week loop ik rond als de gelukkigste visser op aarde!

Mis het volgende artikel niet! Abonneer je gratis via RSS of e-mail.